آهنگ لیلی از مهدی احمدوند

دلم دلم دلم رو بردی
سرم سرم بلا اوردی
هی نگو چی میشه
مگه بی تو میشه
دل برات آوردم
داره کادو میشه

نگو نگو نگو که میری
بگو بگو برام می‌میری
آسمون ابری با تو آبی میشه
چرا لحن من کنار تو کتابی میشه
بیماریه بیداریه این عشق

من بیمارم و بیدارم وبیچارم وبیزارم
از این دوری ی زوری
مصلحت اینه که از عشق تو از تب بسوزم
بخندی تو به روزم
به لب های تو چشمامو بدوزم
که شاید تو بخندی بگی دوست دارم
بگو دوست دارم

سرو پا گوشم و مدهوشم و مینوشم از این عشق
دیدم تو رو کم رو شدم می‌جوشم از این عشق
مجنونمو من جونمو میدم به تو لیلی
مجذوبتمو عاشقم لیلی خیلی
آوازه ی آوازمو این شهر شنید تو نشنیدی
مجنون به لیلی رسید تو نرسیدی
دست از غرور و لج و لجبازی بردار
هی ناز کن نازتو من خریدار

من و تو و دریای مجانی و یک ساحل مرجانی
و یک عهد که قلبم رو نرنجانی و جانم
جانم به بارون و این عشق طوفانی و این حال خوش فانی
و این حالت عرفانی و جانم، جانم

معبود من شکر از این شب و روزِ رویایی
و این دل خوش سودایی
عجب صور و غوغایی و جانم
منم رعیت بی خانه تو خانزاده
و دربار و تو لب تر کنی و صد یار طومار
هوادار و طرفدار و
منم خوار و
منم زار و
رسوای انظار منم عاشق و غمخوار
من از عشق تو سرشار
از چشم تو دیوانه و بیمار و خطا کار