آهنگ اصیل زادمون از صادق

میگم نزن قید منو
این قله ارزش نداره تنها نرو
شبا صبحا میشه سرو
جای پروانه میری تو پیله ترو
میگم هنوز خدایی هست
بیا زندگی بساز با رویایی گرم
نوبتی هم باشه نوبت ماست
که باس رد بشیم از تو این پیچهای تنگ
چی میدونی از دلم از گلم
از زدن تو دل مرگ
از اینکه خیلی وقته مردی
فقط اسمت هک نی روی تن سنگ
ترس دارن شونه های خالی شهر
دستی روشون نیست تو سایه های شب
بلاتکلیفن توی تکرار
تو این نقطه همه وصل میشن به هم

همیشه همه چی عالی بود تا وقتی رویای رسیدن مسیرو کشت
خوش اومدی به این زندگی عجیبه آدمی که داره دنیارو پشت
اینجا همه دیو و پریا با همن
هر کی هم هر جوره همین جور راحتن
همینه که هست
بکن قلادتو پس
با ما بیا پیش بالایا
عقده ای داری بالا بیار
اینجا قصن قصه نمیگن
نمی خوابن با این لالاییا
لحظرو کردن زندگی
نه که زندگی بکنن لحظشونو
کم نکردن بچگی
توی شهری که میداد این بوی خون رو

شهرو دیدی از تو شیشه ها
که شاید شیله نباشه تو پیله ها
احمقی مگه کوری ها
دلی نی وسط سینه ها
اصیل میگی به من چون
زدن همه به هم همه جوره
نم نم شد دلم پر
یه نزدیکی که از همه دوره
ریه پر دود
سینه سوز خوب
قانون غارته پاره کنه توت
همه بتاتو
زنجیره پاتو
رویای گنده که می خوابه با تو
تو جای شلوغ
دنبال شعور
حاکمای این شهر دروغ
بهت یاد دادن دل بشکن
همینی که هست
همونی که بود

ما نمیمیریم
لب ها
امروز مارا خواهند گفت