مهتاب ای مونس عاشقان روشنایی آسمان آه مهتاب ای چراغ آسمان روشنی بخش جهان کو ماهم نزدت چه شبها با او در آنجا بودیم فارغ ز دنیا لبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم
مهتاب امشب که پیش توام او رفته و من ماندهام آه افسوس رفت و آن دوران گذشت سر نهم بر کوه و دشت از هجرش نزدت چه شبها با او در آنجا بودیم فارغ ز دنیا لبها به لبها بودیم با یکدگر ما پیش تو تنها بودیم مفتون و شیدا غرق تماشا بودیم