آهنگ شاکی از علی اوج

من دیگه مردم حسی ندارم من دیگه مردمو عشقی‌ ندارم
وقتی‌ آدما کثیفن دلو به چی‌ خوش کنم ؟ باید با کی‌ رو راست باشم به کی‌ پشت کنم
اینجا ایرانه من اینجا دیوار غم اینجا همونجاست که رفیقت یه سیگار زر
اینجا همونجاست که از تنهایی‌ میپوسی همونجا که تصویرت دیگه مثل دیروز نیست
این قلب من پر غم مغزم پر درد تو دلم پر حرف ولی‌ چه فایده هرگز
هیچکی منو درک نکرد پدر بالا سر نبودو کسی‌ با من حرف نزد هیچکی منو درک نکرد
جاده ها دیگه واسم بسته شدن دیگه از بودن توی جامعه خسته شدم
دوس دارم خودمو توی اتاقم حبس کنم فقط رابطمو با خدا من وصل کنم
دوس دارم که اشک بریزم وسط این شهر مرده دوس دارم که کلماتم بکنه تو رو محو خودش
هنوزم احساسات بین منو تو زندست صدا نداره یک دست افسرده بین ملت
می‌دونم توام مثل منی نشستی یه گوشه‌ و غمگینی با اینکه توی فکر همیم
هنوزم میگردی دنبال عشق واقعی‌ تا خود نباشی‌ واقعی‌ نمی‌شه بگی‌ عاشقی
همچی‌ یعنی‌ قلبت یعنی‌ اگه حرفی‌ داری بزنی‌ خطرو به جون بخری و بجنگی و ببری
بشی‌ یه قهرمانو اسمت ثبت شه تو یه تاریخ همچی‌ خوبه عالی‌ اگه رفیق خودت بخوای
پس دیگه کاری نکن بشی‌ سوژه واسه ما این آهنگ واسه قشر فقیر نه قشر مایه دار
شهر من جندس یه جنده ارزون یه جنده صبور یه جنده معصوم
شهر من پر از لاشی‌های نامرد شهر من مثل آلت جرت میده راحت واسش
نمی‌خوام گریه کنمو تصویر کس شعرتو توی ذهنم زنده کنم
عشق کجا بود عشقای من همشون جنده شدن رفیقام همشون پله شدن
نمی‌خوام خراب کنم عید تو رم فقط می‌خوام اون حس واقعیتو زنده کنم
بلند شو حرفاتو بزن حتی اگه بالا چوبه داری ما فقیر نیستیمو هممون خونه داریم
یه سری تو یه قلب یه سری تو یه جنگ یه سری تو یه جمع یه سری تو یه مغز
شهر من جندس شهر من جندس یه شب پیش تو می‌خوابه یه شب پیش عشقم