داریوش: خیابون یه پدر بدجنسه تو هم دختر خیابونی ولی بازم نمیرسه رحمش بت واست مرده و نفرته ارثش غول پیکره زشته قد بلنده تموم نمیشه هرچی میکنی مترش رومخی واسه تو نگاه قفله یه بیمار جنسیه از پشت بنزش تاریکی رو حفظه اسفندُ از همه ی ماهها تو بهتر بلدی طرفی با یه گله عوضی خواستی به هر سازی که میزنن نرقصی اما تو عاشق رقصی اینو کسی نفهمید! اره رازتو این اتوبان میدونه و رو نمیکنه موهاتو باد ماشینا شونه میکنه نشونه ها روته میخوره تیر تهمت به دشمن سنته هواتو فقط بهمن داره هر نگاهی ازت طلب داره اما تو داری زرهی از حق همش از رو تنت تحمل این همه مشکل ثمر داره این پیشت از من باشه خدا یه چی میده یه چی میگیره فک نکن مثل ادمای دورت تبهکاره