آهنگ راه من خشایار از عرفان

عرفان:

قاتل، تا که، صاحب همتون از دم

شاعر تا که سایهٔ کار بگیره هر شهر

عاشق، تا که، وا شه، یه راه به قلبم

کاسب تا که مایهٔ ما بریزه از سقف

هر چه که دیدم و هر چه شنیدم و حرفه رفیقمو از بر دارم

نمی‌تونه هیچوقت بگیره اونو از من

هر چه ندیدمو، مرز عزیزمو، سمت مسیرمو در سر دارم

نمی‌تونه هیچوقت بگیره اونو از من

سراسیمه از ترس، من باکیمه اصلا

میرم میگم میرسم روزی بگیره حرفم

قاتلم، شاعرم، عاشقم کاسبم دائما

تا که من واسه راپ ظاهراً باطنا قالبم

حرفمو نمیدونن، قلبمو نمیخونن ترجمه بکنن این اشعارو

اشعارم، اشکامن، تا ابد ما پایدار

با اسلحه نمی‌تونن، فلسفه نمی‌تونن ترجمه بکنن این اسرارو،

افکارم، همراهم با قلم تا پای دار




عرفان:

قاتل ، شاعر، عاشق، کاسب ، آره تا که بخوابم

تا که وا شه واسه ما یه راه تازه به کارم

نا‌ کس سال به ساله داره چاله جادهٔ راهم

تازه کاره خوابه خوابه، راه چاره چه دارن

یا که مایه داره یا که باید خایه بمالن

واژه‌های آیه شاخه ، آخه وارد به کارم

واسه ما یه کاره آره سایه سایه کنارم

آره واسه مایه پایه تا شه مایه فسادم




عرفان

راه من، کاره من، به کارمم واردم



آره پس ، کاره من، ماله من، ماله من

واسه ما یه کاره، آاا آره کی‌ میگه؟ آای، آای

صه صدای خشا شایاره که میگه، وای وای

نه، داره میگه‌ای وای، نداره دیگه اشکال

بد باشه حرف، حق باشه حرف، همرام، همواره میره پی‌ کار




خشایار

متلاشی میشی‌ ببین بشین پس، نیستم کشیش من

بدون که هیچوقت، بخشش نمیدم

با عرف دنبالتیم، تو اتاقتیم، حالا باید باشی‌ زیره فرشه نشیمن

عرفان

عمو نگو که رپری هوسی پسر، توی کارم، دورم دارم، عوضی‌ چقدر

نگیری خودتو با من عوضی‌ یه وقت، چونکه بالا ملا میاد سرت عوضی‌ یه وقت




خشایار

چونکه میبینین چیزی نیست باتون،میبینین میشینین میرینین جاتون

میگیرین ساطور، میمیرین با باتوم، سیریشی، کلیدی ، ول نمیکنی‌ مارو

شاخ نشو نمیدم جواب که، میترکونمت با تپانچه

انقدر میزنمت یواش که، دکوراسیونه بدنت خراب شه

قاتل، شاعر، عاشق، کاسب، آره تا که بخوابم

نکن چونکه بدون بعدش فکّت رسما به گا رفت

صدا عرفان و خشی وقتی‌ پخش خوبه

تا کر شه گوشت با همون پرده که توشه

داش من، این دوره دورهٔ ماست، حتی با میکروفن میریم دوره کرهٔ ماه،

میریم بالا، اوج شهرت ماست، اوج قدرت، داریم تخم و جرات