آهنگ هشتصد و بیست و سه ۸۳۲ از پویان جی سی

شب تو خوابم
دیدمت ته دریا
نه نرو بمون من تو راهم
بی تو نمیخوام صبح فردا

یادتم با منه هرجا
بودی کنارم چفت رو لبه پرتگاه
اسمت تو دفتر شعرم
کاش دوباره اینجا بودی امشب

بیا برقصیم ما با ابرا
لمس کنیشون ستاره هارو تو با دستات
پرواز کنیمو شب بریم تا فردا
که محو شه تو اسمونا بازم ماه

بدون من اگه تنگ شد دلت
مود بدو رد کن بره
بریز اگه میده حال خوبو الکل بهت
چون نمیخوام ببینمت افسرده بیب

دوباره نور ماه
رو تنت میرقصه تنه بی نقصت
یه تصویر سورئال
از چشای سبزت موهای لختت
میفته بازم رو شونهات
من دوست دارم شبو
بغلت بشینم باطل خالی باز روی پات
به هم تکیه بدیمو سایمون بیفته روی اب
کی میفهمه این حاله بدو
وقتی میرو پروازت میپره مثه الکل
تورو دوست دارم حتی بیشتر از خودم
منو دیدی نه راهتو کج کن
نه برو بیرون شهر صدای گوشیتو قطع کن
من قول میدم برمو دیگه نزنم بت زنگ خب

دیگه کسی نیست پشت خط داد بزنه بگه
خیلی دوست دارم صبر کن
چقدر دلم واست تنگ شد

یادتم با منه هرجا
بودی کنارم چفت رو لبه پرتگاه
اسمت تو دفتر شعرم
کاش دوباره اینجا بودی امشب

اگه بد این دنیا
بیخیال همه شیم خب ما
بیا بیشتر بریز کنیاک
تا پرت بشیم دوباره

تو یه سیاره دیگه
یه کهکشان تو عماق دیدت
فردارو بگو برنامه چیه
این دیوونه که بی تو جایی تنها نمیره