آهنگ جان دل از رضا صادقی

چه افتخار بِشتِر از ای که خوم یه چوک بندرُم
عاشقِ لُنگُ کَپَرُم لیحُ سُواسُ کُنگِرُم
چه افتخار بِشتر از ای پوستُم سیان دلُم سفید


دختُن و چوکُنُم نجیب، دنیا مثل ما اینَدی
صدای جفتیُ و سازُ عود دُل -دُهُل- کَسِر توی خاک و گِلُن
چاکه زَنُن کیکَنگ زَنُن یَک دل و جُن اَگَن گُلُم
ای وای دل ای وایِ، وا دِلُم، جانی -جانِ- دل مَشکَن تو دِلُم
ای وای دل ای وایِ، بَ دِلُم، جانی -جانِ- دل مَشکَن تو دِلُم

دوری از خاکِ نجیبِ مردمش ندامتن
روز چهارشنبه به دیریا زدِنِش سلامتِن
هنوزم بندِری سادَن -ساده- بی دریغ، بی ادعا
توی یَک کلام بگم جلوک لبخند خدا
خاک پاکش سُرمک چشمُنُمِن تا بِمِرُم
با غرور غار -فریاد- اَزَنُم نخلِ بلند بَندِرُم
هر جا رفتُم هر جا اُمدی -دیدم- هیچ جا بندِرُم نَبُو
ای خدا سایک بَندِر از سَرِ ما کم نَبو

صدای جفتیُ و سازُ عود دُل -دُهُل- کَسِر توی خاک و گِلُن
چاکه زَنُن کیکَنگ زَنُن یَک دل و جُن اَگَن گُلُم
ای وای دل ای وایِ، وا دِلُم، جانی -جانِ- دل مَشکَن تو دِلُم
ای وای دل ای وایِ، بَ دِلُم، جانی -جانِ- دل مَشکَن تو دِلُم