دست منو راحت بگیر/ که فصل بی قراریه حافظه های ما پُر از/ پیام اضطراریه عکسی که از ما میگیرن/ با دوربینِ شکاریه اینم برای هر دومون/ یه عکس یادگاریه
به لطف این شکنجه ها/ سکوت ما صدا نشد درست به پای سفره ها/ نماز که قضا نشد یه عمر ِ روی پوستمون/ گریه رو تاول میکنن جدولای خیابونُ /با خون ِ ما حل میکنن
توو این همه عذاب و درد/ بذار بمونه فاصله از رگ ِ جاده یه روزی/ می پاشه خون ِ فاصله
صدای خاطراتمون /هنوز توی گوش ِ منه تو حسرتت این زخمی که/ وا مونده آغوش منه