آهنگ جاده خاکی از اپیکور سهراب ام جی

داریم میریم بگو ولی کجا
من که حال نمی کنم سوار شم از این موجا
تا برگردی رو زین اسب خودت
یه سری بچه ژیگول برات میشن سری شجاع

داریم میریم ولی کدوم قطار
مسیری که تش سرت بشه بتون هوار
بابا همه میرین ولی من نمیام
تو که خفنی منو ببر توو بچگیام

دنیای بی غرورو دنیای مامی ساری
جلوت پُره اسباب بازی بجا جاسیگاری
نمیری توو گوشیت میزنی بیرون تا بیکاری
گلوم بغض خشکه حاجی چایی داری

دلم تنگ شده واسه دوتا رفیق خوب
نه اینی که تا پیشته میخواد بتیغه زود
اینا که غرق شدن توو مواد و پول قمار
بزودی همو میکنن عین کبریتِ دود
اینجا فقط ..ص بگو حاجی چِتن، خیته
ما از حق میگیم گوش اینا فعلا کیپه
باطن آدمارو نمیشه دید که از تیپه
بذار لات باشیم این ژیگولا بگن چیپه
پی معرفت باشیم بگن کودن و کور
بذار خودشون پاره شن واسه قدرت و پول
حاجی ما سوار نمیشیم بذار بره کشتی
ما میمونیم توو همین مرام و دل مشتی

باید مرد باشم اینو یادم داد یه زن
می گفت ظلم دیدی ساکت نمون داد بزن

مشتی باشی نمیمیری مثل داشم حسین
می دونم بمیرم میمونه تهش باز قصه م
پی این باش که بمیری داری کجا اثری
توو دل کی زنده ای موندی جدا اَ بدی
میریم تا تش اون بالا پیش خدا اَ بدی
همه دوره هم با همین کلاه نمدی

اگه دلم نمیره چون از این قافله پرته
اگه صدام نمیرسه آخه آنتِنه قطعه
اینا سرخوش کجا میرن دیرین لای لای
ما از اینجا بشون میگیم بای بای

دیرین لای لای ، دیرین لای لای
عین دیوونه ها دیرین لای لای
دیرین لای لای ، دیرین لای لای
ما از اینجا بشون میگیم بای بای

اشتباه زیاد داشتم باشه شرمندم
ولی همه فهمیدن با خودم چند چندم حداقل
سنگین شده این پروندم
دنیارو گشتم و رسیدم امام از لندن
ما که موندیم همین جا با هر چی خوبی و بدی
تیم لوتی و قوی پَ بپا سوتیو ندی
نه، معلوم نی دیگه با کلاس کیه
وقتی روی اصلی یه سری لا پلاستیکه
یه مُش عن و گوه توو من و تو و سعودی نشنال
همش گوه میخورن اینا روزی حدودی هشت بار
همه جمع شدن دوره هم یه جا آنتیکا
اَ اون بیچ کیدز بی خایه تا صدا آمریکا

هرکی دلش همینجاست اینجا می مونه خب
نه که زِر و زور بزنه اَ بیرون گود
اصن گیریم که ایرون دیگه ویرونه شد
ولی شب بالاخره میره و می مونه صبح
چون مثل روز روشنه اینجا دوست دشمنه
لای بوس خوردنت با یه جوز کشتنت اینا
نگرفتم من یه قرون از کسی
ولی بازم دارم به همه توو تهرون دسترسی
رفیقا همه پرم، همیشه کف شهرم
زاخارا کله خرن، میجنگن نه که دررَن
موندن همه درستا پیشم
این جاده خاکیام یه روز بزرگراه میشن

اگه دلم نمیره چون از این قافله پرته
اگه صدام نمیرسه آخه آنتِنه قطعه
اینا سرخوش کجا میرن دیرین لای لای
ما از اینجا بشون میگیم بای بای

دیرین لای لای ، دیرین لای لای
عینِ دیوونه ها دیرین لای لای
دیرین لای لای ، دیرین لای لای
ما از اینجا بشون میگیم بای بای

اگه اینا دور حقیقتو حصار میزنن
اگه اَهالی کوچه از اینا حساب میبرن
اگه دیگه همه همو با یه نقاب میدرن
من هنوز توو همون کوچه ها رکاب میزنم
رو دو چرخی که خریدم با پول توو جیبیم
ما همه بچه با مرامیم شب و روز جوریدیم
زیاد از این توپا جر دادیم توشو دیدم
بچه بی شرف گرفتیم قاطی خون کوبیدیم
الان که هرچی خوبی تو دیدی کثافت لاشه
باید دلیل هر پیشرفتی حسادت باشه
لاشی بازی وسط نیاد انگار یه چیزی نیست
دوست داری چند سالی بخوابی بشی فریز

بیا برگردیم نگو جونی نداره پاهام
هنوز توو کوچه میپیچه بوی غذای مامان
حاجی بیا اینا همه زدن جاده خاکی
تو میخوای بین اینا بُر بخوری ساده با کی
لای این آوارایی که شدن هَوارمون
تو خودت باشو از این کفتارا سَوا بمون
هنوز خونِ بابا توو رگه پس هست سایه بون
بیا دوباره قرض کنیم از همسایه نون
بریزیم مشکلارو حل کنیم کارتلی
چشا خون نباشه مثل موی آنشرلی
بپریم وسط سختی بندازیم تاس دلی
مثل همون قدیم لباسامون باز گلی