آهنگ غم تنهایی از فریدون فروغی

چرا وقتی که آدم تنها میشه
غم و قصه اش قد یه دنیا میشه
میره یک گوشه ی پنهون میشینه
اونجا رو مثل یه زندون میبینه
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت میکنه
وقتی که تنها میشم اشک تو چشمام پر میزنه
غم میاد یواش یواش خونه ی دل در میزنه
یاد اون شبها میوفتم زیر مهتاب لبات
توی جنگل لب چشمه مینشستیم منو یار
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت میکنه
میگن این دنیا دیگه مثل قدیما نمیشه
دل این ادما زشته دیگه زیبا نمیشه
بالا باد داره زاغ ابرا رو چوب میزنه
اشک این ابرا زیاده ولی دریا نمیشه
غم تنهایی اسیرت میکنه
تا بخوای بجنبی پیرت میکنه