آهنگ ما فرامرز اصلانی از شهرزاد سپنلو

هنوز روی بالشم، نشسته عطر تن تو
خیال من بو می‌کنه، نقش گل پیرهنتو
هنوز صدای تو میاد، میون بازی‌های باد
کنار قاب پنجره، هنوز دلم تورو می‌خواد

تو این کسالت عبث، تو این دیار هم‌همه
تو این سراب که بی‌کسی، یه عمر عادت منه
به یاد دست‌های تو، تکرار روزُ می‌شکنم
به جست و جوی یاد تو، با آدما حرف می‌زنم

«به هم نمی‌رسیم ما چاره‌ای جز فاصله نیست
عهدیه که بسته شده پس دیگه جای گله نیست ...»

نوازش تو حک شده، رو شرم گونه‌های من
اسم تو حرمت منه، همبسته‌ی جدای من
به اشتیاق این که باد از گونه‌ی تو بگذره
لبای بی‌قرار من به باد بوسه می‌زنه

«به هم نمی‌رسیم ما چاره‌ای جز فاصله نیست
عهدیه که بسته شده پس دیگه جای گله نیست ...»

اگر که اشتباه بود... چه خوب بود اشتباه!
اگر که کوره‌راه بود... چه امن بود کوره‌راه!
اگر که اشتباه بود... اگر که کوره‌راه بود!

«به هم نمی‌رسیم ما چاره‌ای جز فاصله نیست
عهدیه که بسته شده پس دیگه جای گله نیست ...»