بیا پیش من تو بده دستو بیا باهم بریم باز تووی قاب عکسو بیا نور چراغ اتاقو کم کن مثل قبلا سفت بغلم کن من که رفتنی ام از این شهرو توام زودتر وسایلو جم کن بگو بهم واسه یه بار حقیقت رو بگو کی مثل من کی مثل من شد بگو کی مثل من کی مثل من شد بگو کی مثل من کی مثل من شد کی مثل من شد
شاید دور باشی ولی چرا خودتو به اون راه میزنی همه میدونن هنو منو دوست داری ولی میخوای حرصمو دراری و زود جا بزنی بگو کی مثل من هواتو داشت کنارتو صبح میکرد شباشو بات بخاطرت هر خلافی و کنار گذاشت حالا بگو اون همه حس الان کجاست
حرف نمیزنم الکی میخندم اما از توو دارم بی تو میمیرم کاش دوباره برگرده ساعت عقب نزارم بری دستاتو بگیرم ای کاش ای کاش ساعت بر میگشت و تکرار میشد اون روزا که بودی با من تا یه ساعت انگار الان که از تهران دوری بدون من انگار خوبی وقتی خالی میشن پیکام رو میز دوست داشتم جلو چشمام بودی پُر حرف های نگفتم تا دلت بخواد آخرش مارو داد این فاصله به باد واسه من دیگه یادت یه راس توام با نبودنام دیگه خاطره بساز
بیا پیش من تو بده دستو بیا باهم بریم باز تووی قاب عکسو بیا نور چراغ اتاقو کم کن مثل قبلا سفت بغلم کن من که رفتنی ام از این شهرو توام زودتر وسایلو جم کن بگو بهم واسه یه بار حقیقت رو بگو کی مثل من کی مثل من شد بگو کی مثل من کی مثل من شد بگو کی مثل من کی مثل من شد
کی مثل من شد
نمیتونم کنار بیام نه خاطرهام با تو توی تهران زیادن نمیشدی حتی یه بار تکراری واسم به خاطر همین هنوزم فکرات میارم دلم میشه واسه اون همه خاطره تنگو تا بوسیدی حواسم مثل لباست پرت شد تابستون رفت و زمستون امدو سرد شد میخوابیدی توو بغلم تا خود صبح مستو چی بگم وقتی فاصله زیاده وقتی میخوام بخوابم ولی فکر تو نمیزاره از هر چی فرودگاه بدم خیلی آخه دلم نمیخواد جز خودم کنار تو کسی باشه خط میزنم اون روی کوکایینو حال ندارم پاشم حتی صبحا زیاد نمی دونم شبا کجایی تو با کیو فقط بدون تنها راهمی بین دوراهیام