آهنگ دعوا مدگال از عرفان و جیدال

آ
هرچی که داشتمو خودم و باختم
و باید شروع میکردم از اول
خودو شناختم و خودمو ساختم و
کل مسیرمو کردم عوض
زندگیمو مینویسم و از صفحه به صفحه
تا برسم صفحه آخر
اگرم ببازم پا میشم دفعه به دفعه
من مرگمه دفعه آخر
رو خودمم کم کردم از رو لج بازی
تو بچمی رد میشم از روت من دایی
این بالا بی مدال رو سکو تنهایی
میدونم دوس داری تو پهلو من باشی
فرق داره برنامه هر روزم داشی
شباهم مشغولِ عروسک بازی
معمولا من خونم هدفونا مشغولن
مشغول تولیدِ محصولن با ریتم
مگه ک*خلم رامو ول کنم بیام دنبالِ تو
مگه اسکلم کار کنم راهشو طی کنم
بسپرم بگم بیا مال تو
مگه دیوونه ام بشم درگیرِ حرفی که منفیه
بشینم پا ناله تو
نشونم مغزته در میره تخلیه
هفت تیره بگیرم من حالتو
من که مدالم طلاست
من که مدادم الماسه
هر چی مینویسم موندگاره
شعرام هم سواست
میرم تووش عمیق تر
انگار دریاست و من غواص
واسه مرضم دواست و
واسه نفسم هواست
ای ای
هشت بار میشه جیدال سقائه داییت آره
لیست کَش و تو پیِ سرمایه داری داری
برنامه کاری برا هر ماهش داری
بذار ایراد بگیره اونکه علافه گاهی
فکر میکنن نمیشن هیچوقت راضی
هرچی میبریم حال میده بیشتر بازی
تووی سر ترسی نیست اَ قاضی
کوزانوستاری موزیکِ بی جوازیم
پِ وجه نقد دورِ دنیا ، فکر باز و مخ قفل دارم
این جادویی برامون پول میسازه هی
مثه کت رامبد شده خودکارم
زندگیم فیلم از اون توبیخیاش
بگو کدوم سکانسشو تو دیدی داش
تیمم من در رفته از حساب تولیدیاش
مهران نیستیم ولی مدیریم جاش

من که مدالم طلاست

من که مدادم الماسه
هر چی مینویسم موندگاره
شعرام هم سواست
میرم تووش عمیق تر
انگار دریاست و من غواص
واسه مرضم دواست و
واسه نفسم هواست
اینی که میشنوی پسرِ خوب
واسه مرضم دواست
واسه مرضم دواست
واسه مرضم دواست
اینی که میشنوی پسرِ خوب
واسه مرضت دواست
بگو برن اینا زیادی ان
قلابی ان همه زیبایی ان
من نمیخوام بدونن اینا هیچوقت
دورم کیا میان اصاً کیا میرن
این موزیک چند ساله مریضیمه
مسریه بدجوری بیماریم هم
همکارام میترسن طبیعیه
فکر میکنن که من سیاسی ام
من اون آدم که یه هوا نمیدونم
تا حالا چند تا از سیبا چیدم
میدونم که اینجا نمیمونم
اگه رفتم بگو بی هیچ خیالی رفت
شعر من نبود از شکم سیری
نمیدونی حالا چقد میاریم در
شعر من برا اینکه بخندی نی
گاهی اشک بدخاهمونو میاریم در
خم میشم نه
قوی تر از همیشه تم من
میگن جیدالو با تیر میزنیم
قرار نیست که هویج شم من
میخوام پولا شن سریعتر جمع
بیشتر بسازم به سلیقه م من
میخوام پولا بشن سریعتر جمع
جزیره رو بخرم با قبیله ام من
مگه ک*خلم رامو ول کنم بیام دنبالِ تو
مگه اسکلم کار کنم راهشو طی کنم
بسپرم بگم بیا مال تو
مگه دیوونه ام بشم درگیرِ حرفی که منفیه
بشینم پا ناله تو
نشونم مغزته در میره تخلیه
هفت تیره بگیرم من حالتو
من که مدالم طلاست
من که مدادم الماسه
هر چی مینویسم موندگاره
شعرام هم سواست
میرم تووش عمیق تر
انگار دریاست و من غواص
واسه مرضم دواست و
واسه نفسم هواست