چشمای تو این غزل همیشه تازه که واسه هر تازه رسیده در بازه چشمای تو که با غریبه همجواره گاهی واسه این خودی چرا جایی نداره جایی نداره،جایی که نداره به جز پناه اسم تو که سایه ساره سایه ی بی صاحب من جایی نداره جایی نداره،جایی که نداره
ارزش من واسه تو اگه شد کهنه و ارزون حرفای من همه هیچ رو زمین ریگ بیابون اما هنوز نه هنوز همه عمر برام گرونی من واسه تو کوچیکم،واسه من تو همونی چشم تو واسه هر غریبه سایه ساره گاهی واسه این خودی چرا جایی نداره
کی قد من مث من واسه تو سادگی داره؟ کی این همه عاشقه ای همه عاشقواره؟ چشم تورو اگه بود یه چراغ ستاره دیدن تنها تورو واسه ی بی کسی چاره دیدن
چشمای تو این غزل همیشه تازه که واسه هر تازه رسیده در بازه چشمای تو که با غریبه همجواره گاهی واسه این خودی چرا جایی نداره؟ جایی نداره،جایی که نداره جایی نداره،جایی که نداره جایی نداره،جایی که نداره جایی نداره،جایی که نداره